Deze pagina beschrijft een van de Intergemeentelijke samenwerking: Vormen.
Gemeenschappelijk regelen is het samen met andere overheidsinstanties behartigen van aangelegenheden. Eigenlijk gaat het dus gewoon om ‘samenwerken’. Het is een bijzondere manier van organiseren van overheidstaken buiten de bekende hoofdstructuur van de overheid om (rijk, provincie, gemeente en waterschap). Volgens de Wgr is de GR een publiekrechtelijke overeenkomst tussen bestuursorganen van twee of meer (veelal) decentrale overheden ter behartiging van een of meer belangen van die overheden. Met de Wgr wordt uitvoering gegeven aan artikel 135 van de Grondwet, dat de wetgever opdraagt regels te stellen ter voorziening in zaken waarbij twee of meer openbare lichamen zijn betrokken.
Kenmerken
Verlengd lokaal bestuur
Bevoegdheden
- Regelgevende / besluitvormende of verordende bevoegdheden
- Beschikkingsbevoegden
Behartigen van een of meerdere ‘bepaalde’ belangen
Veelal voor onbepaalde tijd
Wgr-modellen
We onderscheiden de volgende Wgr-modellen volgens Notitie gemeenschappelijke regelingen van het Platform rechtmatigheid provincies en gemeenten:
- openbaar lichaam met een algemeen bestuur, een dagelijks bestuur en een voorzitter
- gemeenschappelijk orgaan zonder rechtspersoonlijkheid
- laten behartigen van de gemeenschappelijke taken door een centrumgemeente
- regeling zonder organisatorisch verband (een ‘regeling zonder meer’)
- de bedrijfsvoeringsorganisatie
Bij de varianten 1 en 2 wordt een afzonderlijk samenwerkingsverband in het leven geroepen, ‘los’ van de deelnemers aan de regeling, en bij variant 3 is dat niet aan de orde.
Een gemeenschappelijke regeling (GR) komt tot stand op basis van gelijkluidende besluiten van twee of meer besturen tot het aangaan van de betreffende regeling. Tot het nemen van een dergelijk besluit zijn bevoegd het algemeen bestuur, het dagelijks bestuur en de voorzitter, ieder voor zover het binnen hun bevoegdheden valt. De Wgr stelt een aantal eisen aan de inhoud van een GR. Deze eisen lopen voor de verschillende soorten regelingen uiteen. De meeste eisen worden gesteld aan de regeling waarbij een openbaar lichaam wordt ingesteld. De minste aan een ‘regeling zonder meer’. Een regeling wordt beëindigd op dezelfde wijze waarop zij is aangegaan, namelijk door een gelijkluidend besluit van de bestuursorganen die de regeling hebben getroffen.
