Deze pagina is een onderdeel van Intergemeentelijke samenwerking: Wet- en regelgeving.
De Wet gemeenschappelijke regelingen (WGR) is een wet, waarin samenwerkingsverbanden worden geregeld tussen openbare lichamen zoals gemeenten, provincies en waterschappen.
De huidige wet dateert van 20 december 1984. Deze wet is sinds die tijd de belangrijkste grondslag voor samenwerking tussen gemeenten, provincies en waterschappen.
Klik hier voor de vier modellen gemeenschappelijke regeling.
Historie
In 1950 trad de Wet gemeenschappelijke regelingen (WGR) in werking. Vanaf die tijd is er altijd kritiek op de wet geweest. Deze kritiek spitste zich met name toe op het gebrekkige democratische gehalte van een samenwerkingsverband. Besluiten worden in een WGR regeling immers door een orgaan genomen, dat niet rechtstreeks gekozen is. Tot aan de wijziging van de Wet gemeenschappelijke regelingen in 1984 zijn er verschillende voorstellen gedaan om tot een betere aanpak van de schaalproblematiek te komen. Dit resulteerde in pleidooien voor gewesten en provincies nieuwe stijl. In de meeste pleidooien werd de vorming van een vierde bestuurslaag noodzakelijk geacht. Dit moest gepaard gaan met een herverdeling van de verschillende bevoegdheden tussen de bestuursorganen. Met de Nota Bestuurlijke Organisatiekwam er in 1983 een tijdelijk einde aan de discussie. Er werd gekozen voor verlengd lokaal bestuur en niet voor een vierde bestuurslaag. Deze opvatting resulteerde uiteindelijk in de nieuwe Wet gemeenschappelijke regelingen van december 1984.
Iedere gemeente in Nederland neemt deel aan diverse WGR-regelingen en in verschillende samenstellingen.
Een uitgebreide variant van WGR-regeling is de WGR-plusregeling, of de plusregio.
Externe links
Voorbeelden van uitgebreide wgr-regelingen:
